Λαουτοκιθάρα Κοπελιάδη, 1956
Αυτό το σπάνιο όργανο βρέθηκε σε ένα πατάρι όπου είχε μείνει χρόνια ξεχασμένο. Ανήκε στον παππού του τωρινού ιδιοκτήτη του Νικόλαο Μπατούλη, ο οποίος ήταν επαγγελματίας μουσικός από την Τροιζήνα-Αργολίδος. Το πιθανότερο να αγοράστηκε από την Ύδρα οπού ο Κοπελιάδης είχε εργαστήριο και ο παππούς πήγαινε συχνά στο νησί για να εργαστεί ως μουσικός στα τοπικά γλέντια.. Σε κάποιο γλέντι, οπού ο παππούς έπαιζε, πάνω στο κέφι, οι θαμώνες του χώρου προκάλεσαν άθελά τους σοβαρές ζημιές στα όργανα της ορχήστρας.Αυτό ήταν και το τέλος της κιθάρας, η οποία μετά απο κάποιες αποτυχημένες απόπειρες να επισκευαστεί ξεχάστηκε στο πατάρι.
Η κιθάρα για να ζωντανέψει ξανά έπρεπε να αποσυναρμολογηθεί και να επισκευαστεί κομμάτι-κομμάτι. Αποφασίσαμε από κοινού με τον εγγονό και τωρινό ιδιοκτήτη του οργάνου, ότι για την επισκευή θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο υλικά που υπήρχαν διαθέσιμα την εποχή που φτιάχτηκε η κιθάρα. Επίσης αποφασίσαμε οι επισκευές να μην ρετουσαριστούν αλλά να μείνουν εμφανείς.
Ένα συνοπτικό ιστορικό της επισκευής
Αρχίζει η αποσυναρμολόγηση. Πρώτα αφαιρείται η πλάτη.
Η κιθάρα έχει σπάσει σε όλη τη περιφέρεια όπου το ξύλο είναι πολύ λεπτό λόγο του φιλέτου. Μετά το σπάσιμο, είχε μπει ένα μεγάλο ξύλο στον τάκο του μπράτσου από κάποιον επισκευαστή δίχως όμως να προσφέρει κάτι.
Η υπογραφή του οργανοποιού!
ημερομηνία 20-9-57
Αφαιρούμε τον καβαλάρη...
...έπειτα το μπράτσο και τέλος τα καμάρια από το καπάκι τα οποία είναι όλα μισοξεκολλημένα.
Αφού καθαρίσαμε το καπάκι, θα ξανακολλήσουμε τα αυθεντικά καμάρια καθώς και ενισχύσεις στην τρύπα, στο περίγραμμα και στις ρωγμές του καπακιού.
Αρχίζουμε να κολλάμε τα καμάρια και την ενίσχυση της τρύπας στην θέση τους...
...καθώς και τις υπόλοιπες ενισχύσεις κάτω από τις ρωγμές του καπακιού.
Ήρθε η ώρα για την κόλληση των πλαϊνών ενισχύσεων...
...Έτοιμο και γερό όπως πρώτα!
Τα καμάρια της πλάτης ήταν και αυτά ξεκολλημένα και έτσι τα ξανακολλάμε στην θέση τους.
Κολλάμε το μπράτσο στην θέση του.
Κλείνουμε τις ρωγμές με φλοίδες ελάτου και κολλάμε ξύλο στο σπασμένο σημείο. Το όργανο είναι έτοιμο να αρχίσουμε τις λεπτομέρειες.
Αφού η πλάτη μπήκε στην θέση της, αρχίζει η περιποίηση της ροζέτας.
Κολλάμε σιγά σιγά κομμάτια από φιλέτο και ξύλο όπου χρειάζεται.
Με την ίδια λογική συνεχίζουμε με τα φιλέτα που βρίσκονται περιμετρικά της κιθάρας...
Αρχίζουμε να αντικαθιστούμε τις ψηφίδες που λείπουν.
Κολλάμε τον καβαλάρη στην θέση του.
Σχεδιάζουμε ένα πατρόν ώστε να φτιάξουμε στην συνέχεια ένα καινούργιο προστατευτικό από παλίσανδρο.
Είναι έτοιμο και το νέο προστατευτικό.
Λουστράρουμε με γομαλάκα...
και κολλάμε το προστατευτικό στην θέση του.
Προσθέτουμε τα καλαμάκια που λείπουν.
Δένουμε και τους μπερντέδες και είναι έτοιμη για αρμάτωμα.
Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο!
